تئی ترانگانی رنگ ءُ براه
نِبشتہ کار: سعید احمد بلوچ
اے زندمان ءِ اولاک نہ جُنزیت گُشئے تئی ترانگانی بار اَنچُش گران اَنت کہ آیاں منی زندمان ءِ نِزوریں کوپگ زُرت نہ بنت۔ تئی ترانگانی رنگ اے گیدی ءَ برے یک دروشمے ءَ سمبھ اَنت۔ برے چو جنگلے دروشم ءَ زھیرانی مُرگ نیم بال بنت زھیریگ چِن اَنت،،، مِسک ءُ اَمبراں درنز اَنت ءُ تُشے تُشے زبادی بوہ مُش اَنت، مئے میتگ ءَ کہ سر نباں کُجا رواں؟ من ءَ برے ڈولے ءَ چیولین اَنت۔
برے تئی زهیرانی دریا چول جنت مست ءُ موسمی هار ءَ نیم شپاں واب ھم نیل اَنت، برے چو پُرشتگیں یّدار ءَ یات ءُ گیراں سرریچیں ماں سیاه شپ ءِ نیم ءَ نیم زِر ءَ وئیل اَنتت برے چو رنگ ءُ دروشمے سمبھ اَنت ءُ مئے دگنیا ءَ رنگ رنگ ءَ هنر پرماینت۔
برے چو زمستانیں شپ ءِ گار بوتگیں راهگیرے ءِ پیمئے راه ءُ دراں تھاری مانپوشتگ ءُ منزل گباراں بار گپتگ اَنت ءُ منی ھنکین ءَ تھاری ءَ وتی چادر سرجم ءَ وت ءَ پِر داتگ، من ءَ درد ءُ ھزاباں چیولینتگ، ءُ تئی دوری ءِ یات ءُ گیراں من ءَ روچے دابے ءَ مَرگ ءِ امبازاں کن اَنت۔
مھر ءِ مکتب من شرّی ءَ نہ ونتگ، بلے اینچو زاناں کہ مھر ءِ درور کدی متلب ءُ لالچ نہ بیت، من ھچبر مهر ءِ دیار ءَ گوازی نہ کتگ ءُ شرّی ءَ مهر ءِ کدر ھم آشنا نہ آں، سِتک ءُ باور بکن پتو میتگ ھم دائمی نالیت، من نوں زاناں منی واهگانی تلب هچبر آسر نہ بیت، آسری گوں تئی دید ءُ براه ءِ گندگ ءَ اِنت، من نے کہ ترا گنداں ناں تئی دروشم ءُ جلشکے۔
