یک چُکے ءِ پریات پہ وتی آریپیں پِت ءَ
نبشتہ کار : نئیم مؔومن
ابا منی سک دیر اِنت تَرءَ کہ تو رپتگ ءِ چَہ منی چمانی دیم ءَ ءُ نئیت ھچ ھال ءُ اھوال تئی، من سک زھیریگ ءَ پہ تو ءُ تو چتور من ءَ بیھال کُتگ من تئی ھما دُتکیں مھلب آں کہ مُدام تئی دیم ءَ لھیب ءُ گُوازی کُتگ ءُ مُدام من ءَ دست ءَ گپتگ پہ سیل ءُ دِیدن ءَ ڈگارانی سر ءَ شُتگ ایں ءُ من مُدام تئی ساری ءَ تَچان بُوتگ آں بیگاھانی وھد ءَ ۔ سک وش ات اَنت ھما دَور کہ تو “مؔھلبو” ءِ نام ءَ توار جَت ۔ من کسان ات آں ءُ من ءَ زند ءِ گرانباریں گم ءُ سَکیانی ھچ ھبر نیست اَت پرچاکہ من ھر وھد ءَ وتی کسانی ءِ متاھانی بابت ءَ جیڑ اِت بلے من نہ زانت اے زند پہ من چو گرانبار بیت ءُ منی دُرستیں وشیان گوں گم ءُ پریاتاں بدل کنت۔
نوں منی گُواڑگیں زند چو بے آپیں پُل ءِ وڑا گیمُران اِنت گْوش ئے ھما جمبرانی ساھگاں ءَ من ءَ دْروہ اِتگ ءُ منی زند برانزگیں روچ ءِ سر ءَ سُچان اِنت ۔ تو چَہ من ءَ گِستا کنگ بوت ئے، نوں کَئے وتی دست ءَ منی سر ءَ ساھگ بہ کنت، کَے منی زند ءِ متاھاں سرجم بہ کنت۔ اے سرجمیں زندمان پہ تئی پَٹ ءُ لوٹ ءَ گْوزان اِنت ءُ منی پاد تَراول اَنت پہ ھند ءُ دمگانی بازیں گرد ءَ بلے تو انگت دَرا نہ بَہ ئے۔
برے من مھروانیں شال پہ تئی زھیران گریوائینتگ ءُ برے من لیاری ءِ پرزند پہ تئی ھاتر ءَ روڈانی سر ءَ کُوکار ءَ پرماتگ اَنت بلے نئیت کس کہ تئی ھال ءَ من ءَ بہ دنت۔
ناکہ پہ من اے زند ءَ شادھیں روچ ءُ ناکہ وش لسانیں موسم کہ من وتی زرد ءَ بہ سھڑین اَنت ۔ اے دْراھیں روچ چو چکاس ءِ پیم ءَ یک پہ یک ءَ من ءَ یات بوان اَنت۔
من ءَ تننگہ یات اَنت ھما روچ کہ تو مُدام من ءَ گْوشت “مؔھلبو” تو لئیب کن ئے بلے منی کتاباں دست مہ جن کہ اے منی راج ءِ زند ءِ پیسلہ کنوکیں کتاب اَنت بلے ھما کتاب انگت ایر اَنت، یکیں تو ئے کہ اد ءَ ساڑی نہ ئے ءُ نوں کَے ھما کتاباں وان اِیت ءُ من ءَ راج ءِ بزگی ءِ بابت ءَ سرپد کنت کہ چَہ مَڈی ءَ پُریں ڈیھے ءِ راج گوں گْژنگیں لاپ ءَ پہ نگن ءِ چُنڈے ءَ در پہ در اِنت۔ ھمے راج ءِ پرزند درانڈیھی کپتگ ءُ پہ نگن ءِ ھاتر ءَ دگرانی تژناں سگگ ءَ اَنت بلے نوں ھمے کسھاں کَے گْوش اِیت کہ من زند پہ تئی شوھاز ءَ گْوزگ ءَ اِنت۔
نوں منی زندمان بے تاھیر اِنت ءُ من وشیاں گسر کپت آں، من وداریگ آں تئی “بابا جان “
