آجوٸی کِن

محمد جان درویشؔ

کنا خن تا دیدہ نزر آجوٸی کِن
کنا سینہ ٹی اۓ جغر آجوٸی کِن

ارے سگّ و ہمت، ای جھلّیوہ سُم تہِ
کنے تِسّنے رب سبر آجوٸی کن

کنا ہوسلاتِہ نی پِرغوکا دیر اُس؟
کنا لار ئٹی ائے دِتر آجوٸی کِن

تینا زندگی ۓ کرینُٹ ای قربان
ای گوری و سدخہ ندر آجوٸی کِن

دا سختی و سوری تو ڈُکّھاک ویلاک
پِتی آ کسر تیٹ کسر آجوٸی کِن

کرک تینے درویشؔ بیدار وختی
کروف پند نیتو بِدر آجوٸی کِن