مئے چاگر ءُ استاد ءِ بستار
نبشتہ کار : ھان ساجدی
لبز ئِے اُستاد ءِ بزانت ” رھبر ” آ مردمانی رھبری ءَ کنت ءُ آھان ءَ یک منزلے ءَ سر کنت ۔ آ یک گاڑی یے ءِ اُستاد بہ بیت یا وانینوکے بلے دوئیں مردم ءَ اَلم یک منزلے ءَ سر کن اَنت۔
ھمک چاگرد ءِ تہ ءَ استاد ءَ را بلاھیں کردے ھست ءُ چاگرد ءِ توک ءَ استاد یک ارزشتے دار اِیت، استاد چاگرد ءِ تہ ءَ ھما مردم اِنت کہ آ یک مردم ءَ را چَہ زمین ءَ زور اِیت ءُ آزمان ءَ سر کنت۔
ھمے استاد اِنت کہ مارا مئے زندمان ءِ مول ءُ مراد ءِ بابت ءَ سرپدی دنت ءُ اے زند ءَ آیگ ءِ مول ءُ مراد چے اَنت، تو چی ءَ زندگ ئے ءُ زندمان ءِ تہ ءَ چے کنگی اِنت ؟
استاد ءَ ابید چُشیں راج یا ڈیھ نیست کہ آ دیمروئی بہ کنت ، بلکیں استاد ھما کِشک ءِ مانند ءَ اِنت کہ آ وت مُدام وتی جاگہ ءَ اوشتاتگ بلے وتی چاگرد ءَ یک منزلے ءَ رسین اِیت۔ مارا چَہ کسانی ءَ ھمے گْوشگ بیتگ کہ اُستاد ءُ مات ءُ پت ءِ مانا یک اِنت، دنیا ءِ تہ ءَ ھمے سَے ئیں مردم اَنت کہ تئی دیمروئی ءَ گَل ءُ شات بنت۔
یک جنگے ءِ تہ ءَ ھٹلر گْوش اِیت ” چاگرد ءِ آدگہ مردم مِر اَنت مسئلہ نہ اِنت بلے استادانی ھیال ءَ بدار اِت کہ آ مئے آؤکیں باندات ءِ رژنائی کنوک اَنت ءُ اگاں مئے استاداں ءَ چیزے بوت گُڑا مئے تیوگیں چاگرد تاروکی ءِ آماچ بیت۔
یک استادے ءِ توسیپ ءَ ھمنچو بہ کن ایں کم انت بلے بژن مئے چاگرد ءِ تہ ءَ استاد ءَ را انچو بستار دیئگ نہ بیت۔
اگاں بہ چار ایں انوگیں تربت آپسر ءِ جیڑہ ءِ توک ءَ گندگ بیت مئے چاگرد ءِ تہ ءَ استاد ءِ بستار چے اِنت۔ کسانیں تامر ءِ تہ ءَ یک نودربرے استاد ءَ گوں کوچرائی کنگ ءَ اِنت ءُ آدگہ نودربر بچک ءِ کم شرپ کنگ ءَ ابید ، آ را اے کرد ءِ سر ءَ واہ واہ کنگ ءَ اَنت۔ اد ءَ ھمے گپ پدّر بیت چکاس ءِ کوٹی ءَ تھنا یکیں بچک نہ اِنت بلکیں دْراہ نودربر ایشی زمہ وار اِنت ءُ بازیں مردم ھمے گْوش اَنت کہ اے بچک ءِ مَگز ھراب اِنت۔ اگاں مَگز ئِے ھراب بوتیں گُڑا چتور آ اے منزل ءَ سر بوت ءُ ساپ ءُ پلگار بوت ؟
بازیں مردمانی گْوشگ اِنت کہ استاد وانگی چاگرد ءِ ھراب کنگ ءِ زمہ وار اِنت بلے منی نِزّ ءَ اے گپ رد اِنت بلکیں مئے وانگ ءِ ھراب کنگ ءَ مئے وزیر ءُ گزیرانی دست ماں اِنت ، اد ءَ استاد ءِ ھچ کسور نہ اِنت۔
بلوچی ءَ گْوش اَنت ” چیلّک دائم بارگیں جاگہ ءَ سِد اِیت”۔
ما دگرانی کرتگیں کارانی بھتام ءَ وتی استادانی سر ءَ جَن ایں ءُ وتی چاگرد ءِ استاد ءَ بے بستار کن ایں۔
اگاں ما دنیا ءِ تہ ءَ ھمنچو دیمروئی بہ کن ایں بلے مارا ھما استاد ءِ بستار ھم زانگی اِنت کہ ما وتی وانگ ھمود ءَ بنگیج کتگ ءُ آئی پہ مئے دیمروئی ءِ واست ءَ گرم ءُ سرد ھچ نہ چار اِتگ۔
